انواع ونیر کامپوزیت:

1-ونیر های کامپوزیتی
2-ونیر های لامینیتی

ونیر کامپوزیت چیست:

یکی از چشمگیرترین جنبه های دندانپزشکی مدرن این است که بسته به وضعیت ، بودجه و نتایج مورد نظر ، روش های زیادی برای بهبود و اصلاح لبخند وجود دارد. امروزه گزینه ای مناسب برای هر کسی که می خواهد دندان های خود را زیبا تر جلوه دهد وجود دارد.
روکش ها یکی از محبوب ترین روش ها برای اصلاح طرح لبخند هستند. روکش ها یک لایه از مواد هستند که بر روی جلوی دندانهای موجود چسبانده می شوند تا ظاهری جدید ایجاد کنند. انواع مختلفی از روکش ها وجود دارد ، اما متداول ترین آنها روکش لمینت سرامیکی و روکش های            ونیرکامپوزیتهستند.

تاریخچه ونیر کامپوزیت:

قدمت ابداع ونیر دندان به سال ۱۹۲۸ برمی گردد که ونیر های پرسلین به صورت یک لایه نازک توسط چارلز Charles Pincus دندانپزشک کالیفرنیایی روی دندان های یکی از بازیگران سینمایی قرار داده شد تا ظاهر آنها را تغییر دهد. سپس پینکوس در سال ۱۹۳۷ ، ونیر های اکریلیک را را با چسب دندان به صورت موقتی روی دندانها نصب کرد و ایده کامپوزیت ونیر از آن زمان شکل گرفت.
این ونیرهای موقتی تا سال ۱۹۵۹ که دکتر Michael Buonocore ، اسید شویی یا اچینگ (Etching) ونیر پرسلین را به منظور بهبود برقراری پیوند آن با مینای دندان معرفی کرد؛ به طور موقتی به کار برده می شدند. اما با معرفی اچینگ، دانپزشکان به این فکر افتادند که ونیر های پرسلین را به طور دائمی روی دندان‌ها نصب کنند و به این ترتیب در سال ۱۹۸۲،Simonsen و Calamia به این نتیجه رسیدند که می توان با اسید هیدروفلوریک ونیرهای دندانی را به مینای دندان پیوند داد؛ به طوری که استحکام آن قابل قبول باشد و حتی بتوان از آن به طور دائم روی دندانهای بیمار استفاده کرد.
Simonsen و Calamia به تحقیقات خود در خصوص کامپوزیت رزین ها نیز ادامه دادند و به این نتیجه رسیدند که می‌توان از آنها به طور دائمی برای پوشش دادن عیوب ظاهری و سطحی دندان ها استفاده کرد. در همین زمان، Calamia توانست روش‌هایی را با موفقیت برای چسباندن ونیر پرسلین با استحکام بالا به مینای دندان ابداع کند و مقاله های معتبری را در این خصوص منتشر کرد.
با گذشت زمان ونیرهای دندانی از جنس سرامیک یا کامپوزیت پیشرفت قابل توجهی کردند و به حدی رسیده اند که در عصر کنونی می توان از آنها برای اصلاح طرح لبخند دندان هایی که مشکلات و عیوب ظاهری متعددی مثل شکستن، لب پریدگی، تغییررنگ، پوسیدگی و بالا رفتن خط لثه دارند یا حتی فاصله زیادی بین آنها وجود دارد؛ به کار برد.

ونیرها به دو صورت ممکن است ساخته شوند:

1-ونیر پارسیل:

ونیر های پارسیل برای ترمیم آسیبهای کوچک و یا نواحی تغییر رنگ یافته موضعی به کار می روند. در ونیر پارسیل تنها قسمتی از دندان با ونیر پوشیده می شود

2-ونیر کامل یا فول ونیر:

فول ونیرها برای ترمیم آسیب های گسترده یا نواحی تغییر رنگ داخلی که اکثر سطوح دندان را در بر گرفته کاربرد دارند. اما در فول ونیر یا ونیر کامل تمام سطح دندان با ونیر پوشیده خواهد شد.
هنگام در نظر گرفتن فول ونیر به عنوان طرح درمان چندین فاکتور مهم را باید در نظر گرفت:
مانند سن بیمار, اکلوژن یا نحوه ی روی هم قرارگیری دندان ها، سلامتی بافت ها، موقعیت دندان ها، همچنین بهداشت دهان باید مورد ارزیابی قرار گیرند: در صورت استفاده  ازفول ونیر ها، فراهم آوردن انحناهایفیزیولوژیک مناسب به ویژه در نواحی که ونیر ها در تماس با لثه قرار می گیرند، جهت اطمینان از سلامت لثه بسیار اهمیت دارد

ونیرهای کامپوزیتی را می توان به دو طریق بر روی دندان ها شکل داد:

1-مونوکروماتیک و با استفاده از کامپوزیت یونیورسال:

این نوع از کامپوزیت ها میزانی از شفافیت را دارا می باشند که هم جهت بازسازی لایه های عاجی و هم لایه های مینایی دندان به کار می روند. در واقع در صورت استفاده از این نوع کامپوزیت ها، لایه های مختلف عاجی و مینایی تنها با استفاده از یک رنگ شکل داده می شوند.

2-پلی کروماتیک و با استفاده از کامپوزیت های با رنگ های مختلف:

گاه برای دستیابی به زیبایی بهینه، ونیرهای کامپوزیت مستقیم باید به صورت لایه لایه و با کمک کامپوزیت هایی با رنگ ها و شفافیت های مختلف بر روی دندان ها قرار داده شوند تا ونیرهای پلی کروماتیک مناسب حاصل شود.