به لطف پیشرفت ارگونومیک در طول سالیان، متخصصان دندانپزشکی توانسته اند محیط کاری خود را اصلاح و بهینه کنند.  در این مقاله، کلی‌ترین جنبه‌هایی را که باید در نظر گرفته شوند را نشان خواهیم داد.

صندلی دندانپزشکی

یکی از مهم ترین موارد برای متخصصین دندانپزشکی صندلی است. پیدا کردن صندلی مناسب موضوع پیچیده ای است که در مورد آن سوء تفاهم زیادی وجود دارد. 

مطالعات نشان می دهد که دندانپزشکانی که 80 تا 100 درصد از روز را می نشینند در معرض افزایش خطر ابتلا به مشکلات کمر هستند. نشستن طولانی مدت روی یک صندلی با طراحی نامناسب با حمایت ناکافی یا تنظیم ضعیف ناحیه  کمر یکی از عوامل موثر در خستگی عضلانی و کمردرد است. 

دندانپزشک به طور مداوم موقعیت خود را برای بهبود دسترسی بصری و سازگاری با حرکات هر بیمار تنظیم می کند. پس لازم است صندلی پایه ای محکم داشته باشد، نه خیلی عریض (25 درصد پهن تر از متخصص) و از نظر ارتفاع قابل تنظیم باشد. 

هنگامی که پاها در یک راستا قرار دارند، زاویه بین ستون فقرات و ران ها باید 90 تا 110 درجه باشد. زاویه کمتر از 90 درجه، انحنای کمری ستون فقرات را صاف می کند و زاویه بیشتر از 110 درجه، احساس لیز خوردن از صندلی را ایجاد می کند. بنابراین، هنگام انتخاب صندلی دندان پزشکی ، باید اطمینان حاصل شود که در وضعیت طبیعی بدن عمل می کند.

صندلی راحتی برای بیمار

هنگامی که بیمار در یونیت دندانپزشکی  دراز میکشد ، باید حفره دهان در ارتفاعی برابر با ارتفاع قلب دندانپزشک قرار گیرد، قرار دادن حفره دهان بالاتر از سطح قلب باعث محدود شدن دید و افزایش خستگی شانه می شود. 

از طرف دیگر، قرار دادن حفره دهان در زیر ارتفاع توصیه شده منجر به وضعیت های کاری غیرطبیعی، از جمله شیب بیشتر سر، خم شدن بالاتنه به جلو و/یا یک طرف می شود.

تجهیزات دندانپزشکی

طراحی یا محل قرارگیری ابزارها می تواند نقش کلیدی در جلوگیری از اثرات منفی آینده بر سلامت اسکلتی عضلانی متخصصی که اغلب مسئول انتخاب و نگهداری ابزار و تجهیزات دندانپزشکی خود است، ایفا کند.

 اگرچه طراحی ابزار از زمان ایجاد آن تا کنون مسیر طولانی را طی کرده است، متخصصان دندانپزشکی اغلب ابزارها را بر اساس دانش انتخاب می کنند تا کیفیت واقعی یا ویژگی های خاص. هدف از انتخاب ابزار مناسب باید  استفاده باشد .

میدان دید

هنگامی که آنها می خواهند میدان عمل را به وضوح ببینند، ممکن است برخی از متخصصان وسوسه شوند که با نزدیک شدن به بیمار، وضعیت کاری خود را به خطر بیاندازند. متخصصان دندانپزشکی با استفاده از سیستم‌های بزرگ‌کننده مختلف مانند لوپ‌های جراحی ، می‌توانند فاصله کاری خود را افزایش داده و وضعیت بدنی عمودی‌تری اتخاذ کنند. 

در نتیجه، بزرگنمایی می تواند نقش مهمی در کاهش وضعیت های کاری ناراحت کننده، به ویژه در خم کردن گردن به جلو داشته باشد. امروزه انواع مختلفی از لوپ های دوچشمی در بازار موجود است که نیاز هر درمان را برطرف می کند.

نورپردازی

موقعیت مناسب نور عامل بسیار مهمی است که بر وضعیت بدن دندانپزشک در طول درمان تاثیر می گذارد. هدف از نورپردازی خوب، رهایی اثر از سایه و تمرکز توجه بر میدان عمل است. 

این نه تنها دید را افزایش می دهد، بلکه وضعیت های ناخوشایند کاری را نیز کاهش می دهد. برای روشنایی بهینه، راستای نور باید تا حد امکان به خط دید نزدیک باشد. به طور کلی، یک منبع نور می تواند دید کافی برای درمان بیمار دراز کشیده به پشت را فراهم کند

دستکش

به دلیل رعایت احتیاطات بهداشتی، دستکش ضروری است. دستکش ها باید اندازه مناسب، سبک و انعطاف پذیر باشند. دستکش‌های تنگ می‌توانند باعث درد در دست‌ها، به‌ویژه در انتهای شست شوند. 

این اغلب به دلیل فشار بافت زمانی است که دستکش‌ها خیلی کوچک یا خیلی گشاد هستند: وقتی دستکش‌ها برای مدت طولانی به درستی استفاده نمی‌شوند، دستکش‌ها می‌توانند پشت دست را فشرده کنند، ماهیچه‌های پایه شست را سفت کنند و گردش خون را کاهش دهند.
یک عامل اضافی در انتخاب دستکش مناسب، جنس آن است. حتی اگر دستکش های لاتکس گاهی اوقات مشکلاتی مانند حساسیت یا آلرژی در برخی پزشکان و بیماران دارند، جایگزین هایی با مواد دیگر مانند وینیل، نیتریل و پلی ایزوپرن وجود دارد، اگرچه ممکن است مناسب نباشد.

 یک جایگزین جدیدتر و جدیدتر استفاده از دستکش های کلروپرن است که مقاومت بسیار بالایی در برابر سوراخ شدن دارند و مشخص شده است که انعطاف پذیرتر از وینیل هستند.